กัปตันพีท - Flight 20

ประตูบานหรูของคอนโดระดับพรีเมี่ยมแห่งหนึ่งถูกเปิดออก ภายในถูกตกแต่งแบบโมเดิร์นเน้นไปโทนสีดำเข้ากับบุคลิกของผู้เป็นเจ้าของ แม้อีกคนจะก้าวเข้าไปภายในห้องแล้ว แต่ทว่าอีกคนยังยืนนิ่งอยู่

"เข้ามาสิ"

ผู้มาเยือนครั้งแรกยังคงยืนมองอีกคนตาขวาง สองจิตสองใจว่าจะยอมเข้าไปแต่โดยดีหรือว่าหันหนีเพื่อเล่นตัวต่อไปให้สุด ใจหนึ่งมันก็ยังโมโห แต่อีกใจหนึ่งมันก็ยอมตั้งแต่หน้าประตูแล้ว

ยังไม่ทันจะได้ตัดสินใจอะไร กัปตันหนุ่มก็ดึงร่างบางของเขาเข้าไปภายในห้อง พร้อมกับดันแผ่นหลังให้แนบไปกับบานประตูที่เพิ่งถูกปิดลง

ฝ่ามือหนาทั้งสองยันเข้ากับแผ่นไม้หนา ตีกรอบรอบกายบางด้วยลำแขนแกร่ง เพื่อไม่ให้คนดื้อมีโอกาสดิ้นหลุดไปไหน

กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งออกจากร่างกายของกัปตันหนุ่มจนแสบจมูก แต่ทว่าภายใต้กลิ่นฉุนนั้นกลับแฝงไปด้วยกลิ่นเฉพาะกายของอัลฟ่าที่แสนมีเสน่ห์ ยิ่งใกล้กันในระดับตาต่อตาแบบนี้ ถ้าไม่ฟาดฟันกันด้วยริมฝีปาก ก็คงต้องต่อสู้กันด้วยลิ้นร้อนแล้วล่ะ

"ง้อเราสิ" สจ็วตหนุ่มจ้องมองดวงตาคมกริบของกัปตันพีทอย่างไม่หลบสายตา

"แบบไหนดีครับ" ใบหน้าเรียวโน้มลงไปประกบจูบเบาๆแล้วค่อยๆผละออก "แบบนี้หายรึยังครับ หรือว่าต้องแบบนี้" กดริมฝีปากลงไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้หนักแน่นและยาวนานกว่า

ไอร้อนแผ่ซ่านไปทั่วโพรงปาก อุณภูมิของอัลฟ่าที่สูงอยู่แล้วยิ่งสูงขึ้นไปอีกด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ความขมปร่ากระจายไปทั่วลิ้นเมื่อสัมผัสกระหวัดเกี่ยวกันอยู่ภายใน ดูดดึงจนเริ่มขาดอากาศ จึงค่อยๆปล่อยริมฝีปากแดงที่บวมเจ่อให้เป็นอิสระ

"หายงอนรึยังครับ"

"มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอ"

กัปตันหนุ่มใช้สายตาคมจับจ้องไปยังคนขี้งอนอยู่ครู่หนึ่ง ทั้งเสียงลมหายใจหอบถี่ ทั้งดวงตาปรือฉ่ำ ไหนจะปากแดงที่บวมเจอนั่นอีก ทุกอย่างสะกดใจเขาจนอยู่หมัด

ไม่ลงแรงง้อหนักกว่านี้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว

ใบหน้าคมยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะอุ้มร่างบางไปยังเตียงกว้าง ทันทีที่แผ่นหลังของโอเมก้าหนุ่มราบลงกับเบาะนุ่ม ลำตัวหนาของอัลฟ่าก็ขึ้นมาคร่อมทันที

อาภรณ์ที่ห่มกายค่อยๆถูกคลายออก ลมหายใจร้อนผ่าวลากไล้ไปตามเนื้อตัวเนียนขาว สัมผัสเปียกชื้นและร่องรอยสีกุหลาบถูกฝากไว้ในบางจุด ยามเมื่อหมาป่าอดใจกับเนื้อชิ้นสวยไม่ไหว

"อ๊ะ"

เสียงครางเล็กหลุดออกจากปากเจ้ากวางน้อยเมื่อปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับเม็ดเล็กบนหน้าอก เรียกความสนใจให้สายตาคมช้อนตาขึ้นไปมองทันที

ความเสียวซ่านที่ปลายเม็ดเล็กทำเอาคนที่โดนปรนเปรอหายใจหอบถี่ ฟันขาวขบเข้ากับริมฝีปากแดงที่บวมเจ่อของตัวเอง สลับกับโลมเลียจนกลีบปากทั้งบนและร่างเปียกชื้น ทำเอาคนมองใจเต้นไม่เป็นส่ำ อยากจะขย้ำให้แหลกคามือ

ลำแขนแกร่งลูบต่ำลงไปตรงช่องทางที่คุ้นเคย สัมผัสแฉะชื้นจากธรรมชาติของโอเมก้าค่อยๆทำงานแล้ว เหลือแค่กระตุ้นมันอีกสักหน่อย คงจะลื่นไหลได้มากกว่านี้

ก้านนิ้วเรียวยาวลูบไล้คลึงวนปากทางอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกดมันหายเข้าไปในช่องทางที่ว่า เสียงครางหวานดังขึ้นทันทีที่เกิดการเสียดสี สะโพกขาวยกลอยขึ้นเหนือพื้นเมื่ออัลฟ่าหนุ่มสอดใส่นิ้วเข้าไปเพิ่ม

"แล้วแบบนี้...หายงอนรึยังครับ"

"ยังหรอก อื้อ... ง้ออีกหน่อยนะ"

สายตาคมจ้องมองการกระทำแสนเย้ายวนของเจ้ากวางน้อยตรงหน้า ที่กำลังโลมเลียก้านนิ้วเล็กของตัวเองด้วยปลายลิ้นบาง สลับกับดูดดึงเข้าออกราวกับเป็นไอศครีมแท่งหวาน

เป็นอีกครั้งที่กัปตันเหมือนจะตายให้ได้ แค่ได้ยินเสียงตอบกระเส่าแบบเมื่อกี้ก็ไม่ต้องบิ้วอะไรอีกแล้ว จู่ๆกายแกร่งก็แข็งขืนขึ้นมาเองทันที

ถ้ารู้ว่างอนแล้วจะน่ารักขนาดนี้ หาเรื่องให้งอนบ่อยๆเลยดีกว่าไหม

"ผมง้อแรงนะ หวังว่าคุณจะรับไหว"

ว่าแล้วก็กดแก่นกายเข้าไปในช่องทางทันที คนที่ไม่ทันตั้งตัวส่งเสียงร้องครางดังลั่น ไม่คิดว่าจะกระแทกเข้ามาทีเดียวจนสุดขนาดนี้ ดีว่าอารมณ์ของโอเมก้าหนุ่มก็อยู่ในจุดที่ทำให้มีน้ำเหนียวข้นคลออยู่เต็มช่องเหมือนกัน ไม่งั้นคงได้มีเจ็บตัวกันบ้าง

"พีท เราจุก อ๊ะ" โอเมก้าหนุ่มเริ่มทำหน้าเหยเกเมื่อแรงกระแทกเข้ามาในช่องทางส่วนหลังเหมือนไม่มีทีท่าว่าจะแผ่วลงเลย มันทั้งแรงและหนักแน่นกว่าทุกครั้งที่เคยมา

อัลฟ่าหนุ่มรีบโน้มตัวลงไปกดจูบ เขาทำได้เพียงปลอบประโลมเท่านั้น เพราะไม่อาจฝืนแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงได้ ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์คงเปลี่ยนนิสัยเขาไปไม่น้อย จิตใจของเขาดำดิ่งลงไปจุดที่ลึกที่สุดของห้วงแห่งกามรมณ์เข้าแล้ว และยังไม่มีทีท่าว่าจะหลุดออกมาได้

กายแกร่งยังคงลงน้ำหนักกระแทกตามอารมณ์หมาย แม้จะเปลี่ยนท่าทางให้เจ้ากวางน้อยหันหลังคุกเข่าให้ แต่ก็ยังไม่มีที่ท่าว่าอัลฟ่าหนุ่มจะถึงฝั่งฝัน ผิดกับเจ้ากวางน้อยที่เสียวซ่านจนแทบจะเสร็จสม

"พีท ฟองจะไม่ไหวแล้ว"

ลำแขนแกร่งเอื้อมไปดึงกายบางให้หยัดตัวขึ้น โอบแผ่นหลังสวยเข้ามาแนบกับอก ปลายจมูกโด่งกดซุกลงไปหลังใบหู ก่อนจะส่งแรงกระแทกสุดท้ายจนเจ้ากวางน้อยหอบหายใจจนตัวโยน

"อะ ถึงแล้ว พีท อื้อ.."

นิ้วเล็กจิกลงไปกับแขนแกร่งที่โอบรอบตัว อวัยวะส่วนหน้ากระตุกเกร็งพร้อมกับปล่อยน้ำสีขุ่นเปรอะเต็มผ้าปูที่นอนสีเข้ม เหมือนเวลาหยุดหมุนไปครู่ใหญ่ พอตั้งสติได้อวัยวะส่วนหลังก็ถูกท่อนแกร่งกระแทกสวนขึ้นมาอีกครั้ง

"ต่อเลยนะฟอง ผมหยุดไม่ได้"

"อื้อ"

แม้ร่างกายจะอ่อนแรงกับการเสียน้ำไปครั้งหนึ่ง แต่ทว่าเมื่อจุดกระสันถูกกระตุ้น แรงอารมณ์รอบใหม่ก็พร้อมจะถูกกระพือให้ติดขึ้นมาอีกครั้ง

มือเล็กข้างหนึ่งปาดน้ำสีขุ่นที่คลออยู่ตรงส่วนปลายของตัวเองขึ้นมาเพื่อหวังจะลิ้มรส แต่ก็ถูกมือหนาคว้าข้อมือเขาไปโลมเลียหยาดน้ำขุ่นที่ติดอยู่ตรงปลายนิ้วเสียก่อน

"หวานครับ"

การกระทำของอัลฟ่าหนุ่มทำเอาเจ้ากวางน้อยหน้าแดงตัวแดงไปหมด และท่าทางเขินอายนั่นก็กระตุ้นอารมณ์ของอัลฟ่าหนุ่มได้มากเช่นกัน

เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วทั้งห้อง ไม่รู้กัปตันไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ถึงใส่ไม่ยั้งขนาดนี้ เวลาผ่านไปหลายสิบนาทีก็ยังไม่มีทีท่าว่าแรงจะตก

"เธอไม่เหนื่อยหรอ ให้ฟองทำให้ไหม"

"อยากทำหรอ เอาสิ แต่ต้องแรงหน่อยนะ"

"เมาแล้วรุนแรงหรอ"

"ขอโทษ พยายามแล้ว แต่มันอยากกลืนกินคุณเข้าไปทั้งตัวเลย"

พูดจบก็กดริมฝีปากลงตรงท้ายทอย สูดดมกลิ่นหอมหวานของฟีโรโมนของโอเมก้าเข้าไปเต็มปอด

"แค่กลิ่นก็แทบบ้าแล้ว ยังจะมางอนน่ารักอีก"

"ตรงไหน"

"ทั้งตัวเลย น่าฟัดมาก"

กัปตันหนุ่มออกแรงอุ้มร่างบางให้ขึ้นมาอยู่บนตัว ส่วนตัวเองเอนหลังพิงลงไปกับหัวเตียง

"ถ้าไม่แรง ผมจะลงโทษ" กัปตันเอ่ยขู่ จากนั้นก็ปล่อยให้เจ้ากวางน้อยควบคุมจังหวะรักต่อไป

แต่คนดื้อก็คือคนดื้อ

สะโพกมนคลึงวนด้วยสัมผัสเนิบนาบแทนการรุกเร้าออกแรงเหมือนที่กัปตันปรารถนา เมื่อกี้โดนกระแทกจนจุกไปหมดมีหรือที่เขาจะยอมทำร้ายตัวเองอีก

ว่าแล้วก็ค่อยๆโน้มตัวลงไปคลอเคลียลำคอแกร่ง ลากไล้ลิ้นร้อนลงไปช้าๆ ก่อนจะจงใจปล่อยเสียงครางหวานลงไปที่ข้างหูของคนที่นอนอยู่ ทำเอากัปตันหนุ่มถึงกับซี๊ดปากออกมา

"ยังอยากได้แรงๆอยู่ไหม" โอเมก้าหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระเส่า

"อ่า ไม่แล้ว ชอบแบบนี้แล้วครับ"

เจ้ากวางน้อยกระตุกยิ้มทันที เมื่อสามารถจัดการคนเอาแต่ใจได้อยู่หมัด

สายตาคมจ้องมองเอวบางที่ร่อนอยู่บนกายของเขาอย่างไม่วางตา จนอารมณ์ของเขาทะยานสูงขึ้น ยิ่งอีกคนส่งเสียงครางออกมาดังเท่าไหร่ ก็ยิ่งปลุกอารมณ์ได้มากขึ้นเท่านั้น

"เร็วอีกครับคนเก่ง"

กรามแกร่งถูกขบจนแน่นเมื่อเอวสวยร่อนเร็วขึ้นตามคำขอ

รู้สึกดีมาก

มากกว่าตอนเขาใส่ไม่ยั้งเสียอีก

กัปตันหนุ่มหยัดตัวขึ้นเมื่ออารมณ์ของเขาเดินทางมาใกล้ถึงจุดสูงสุด มือหนาจับสะโพกมนเพื่อเร่งจังหวะขึ้นอีกเล็กน้อย ก่อนจะดันร่างอีกฝ่ายให้นอนราบลงบนเตียงเพื่อควบคุมจังหวะสุดท้ายเองในที่สุด

เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นอยู่สองสามหนก่อนที่สายธารขาวขุ่นจะพรั่งพรูออกมาจากร่างกายของกัปตันหนุ่ม และเป็นจังหวะเดียวกันกับที่แกนกายของอีกฝ่ายกระตุกเกร็งปล่อยของเหลวสีเดียวกันออกมา

หยาดน้ำแห่งความสุขของโอเมก้ากระจายเปรอะอยู่บนร่าง ในขณะที่สายธารของอัลฟ่าไหลรินออกมาจากภายใน

"เจ็บไหม"

"ไม่เจ็บสิแปลก กระแทกขนาดนั้น"

กัปตันหนุ่มลูบลงไปที่กลุ่มผมหนาพร้อมกับจูบปลอบเบาๆที่หน้าผากแทนการขอโทษอีกครั้ง

"แล้วหายโกรธพีทรึยังครับ"

"ถ้าบอกว่ายัง?"

"จะง้ออีกรอบ"

"งั้นหายแล้ว!"

กัปตันหนุ่มถึงกับหลุดหัวเราะให้กับความน่ารักนี้ทันที

"แต่อย่าทำให้โกรธอีกนะ อย่าคิดว่าทำผิดยังไงก็ได้แล้วค่อยมาง้อเอาทีหลัง ครั้งหน้ามันจะไม่ง่ายแบบนี้แน่"

"แล้วถ้าอยากเห็นคนงอนแบบเมื่อกี้อีก ต้องทำยังไง" ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ากัปตันมันคิดไปถึงเรื่องไหน

"เธอมันลามก!"

"ก็อยากงอนน่ารักทำไมล่ะ"

"ชิ ก็ไม่เห็นต้องทำให้โกรธ สะกิดเราดีๆก็ได้แล้ว..." เจ้ากวางน้อยเอื้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ แกล้งขบริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ก่อนจะลากไล้มือเล็กไปตามแผ่นอกแกร่งของหมาป่า ราวกับปั่นจะหัวกันเล่น

แสบนักนะตัวแค่นี้

เป็นแค่กวาง ริจะมาเล่นกับหมาป่า เดี๋ยวจะโดนตะปบไม่รู้ตัว

ว่าแล้วอัลฟ่าหนุ่มก็ลุกขึ้นมากดโอเมก้าตรงหน้าให้จมลงไปกับเตียง จ้องอยู่เพียงไม่นานก็ลงมือขย้ำเจ้ากวางน้อยอีกครั้ง

"พีท เดี๋ยว! ฟองเหนื่อย"

"นอนเฉยๆ เดี๋ยวทำเอง"

จำไว้...

ถ้าคุณงอน ผมจะง้อ

ถ้าคุณล่อ ผมจะชน

บอกแล้วว่าหมาป่าไม่ใช่เพื่อนเล่น

______________________

#กัปตันพีท